نخستین بار گفتش کز کجائی   
 بگفت از دار ملک آشنائی 
بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند    

         بگفت انده خرند و جان فروشند 

بگفتا جان فروشی در ادب نیست 
بگفت از عشقبازان این عجب نیست 
بگفت از دل شدی عاشق بدینسان؟   
   بگفت از دل تو می‌گوئی من از جان 
بگفتا عشق شیرین بر تو چونست 
  بگفت از جان شیرینم فزونست
بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب    
بگفت آری چو خواب آید کجا خواب
بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک 
 بگفت آنگه که باشم خفته در خاک 

               

     

بگفتا گر خرامی در سرایش
بگفت اندازم این سر زیر پایش 
بگفتا گر کند چشم تو را ریش        
    بگفت این چشم دیگر دارمش پیش
بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ    
   بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ 
بگفتا گر نیابی سوی او راه  
 بگفت از دور شاید دید در ماه 
بگفتا دوری از مه نیست در خور    
 بگفت آشفته از مه دور بهتر 
بگفتا گر بخواهد هر چه داری    
   بگفت این از خدا خواهم به زاری 
بگفتا گر به سر یابیش خوشنود 
   بگفت از گردن این وام افکنم زود