غمگین چرا؟! خوشحال باش! بخند!
از حالا به بعد می تونی کفشای لیمویی رنگتو که فقط چون اون دوسشون نداشت گوشه کمد افتاده بود خاک می خورد پات کنی، روسری گلدار ارغوانیتو سرت کنی،
خودتو بزنی به خیابونای شهر و با صدای بلند آواز سر بدی؛
می تونی بیشتر کتاب بخونی؛
شبا قبل خواب کمتر اشک بریزی؛
خودتو بیشتر دوس داشته باشی؛
بیشتر با خودت وقت بگذرونی.
وقتشه دوباره زندگیتو شروع کنی؛
پیشرفت کن؛
پرواز کن؛
به بلندترین نقطه ی آسمون؛
اونقدر بالا برو که دیگه کسی نتونه آرزوهاتو ازت بگیره؛
بهش نشون بده تو اون دخترک دست و پا چلفتی به درد نخور که همیشه فکر می کرد نبودی؛
تو یه دختر کوچولو با همون بهانه های بچگی اما با یه قلب بزرگی که واسه رسیدن به خواسته هاش، هرگز تسلیم سنگایی که جلوی پاش میندازن نمیشه!
