نگـــاهتــــ کـــه مــی کنـــم

چیـــزی مــرا از نــداشتــن هــا جــدا مــی کنــد ؛

بــا تــو کــه مــی خنــدم قفــل هــای ایــن روزهــا بــاز مــی شــونــد ؛

 عــاشقــانــه کــه صــدایــم مــی کنــی

 نــامم دل انگــیزتــریــن آوای دنیــا را بــه خــود مــی گیــرد ؛

 چــه خــوش اتفــافـی ستــــ

 بــا "تــو " بــودن . . .