ای عشق

ای عشق!

بی آنکه ببینمت، بی آنکه نگاهت را بشناسم

بی آنکه درکت کنم، دوستت می داشتم

شاید تو را دیده ام پیش از این

در حالی که لیوان شرابی را بلند می کردی

شاید تو همان گیتاری بودی که درست نمی نواختمت

دوستت می داشتم بی آنکه درکت کنم

دوستت می داشتم بی آنکه هرگز تو را دیده باشم

و ناگهان تو با من – تنها، در تنگ من، در آنجا بودی

لمست کردم، بر تو دست کشیدم، و در قلمرو تو زیستم

چون آذرخشی بر یکی شعله، که آتش قلمرو توست

ای فرمانروای من !

# "پابلو نرودا"