اصالت یعنی ، نتونی به کسی خیانت کنی ، نتونی دل بشکنی ، نتونی دورو باشی ، نتونی آدما رو بازی بدی و ...
یعنی برای خودت یک چهارچوبِ محکمِ اخلاقی داشته باشی . چهارچوبی که خودت با جهان بینیِ خودت ، برای خودت تعریف میکنی .
بنابراین ، کسی که چهارچوبِ اخلاقی داره ، اصالت داره ...
اصالت رو نه میشه به ارث برد ، نه میشه خرید ، نه میشه اداشو درآورد ، و نه میشه با بَزَک و دوزَکِ ظاهری بهش رسید ...
اصالتِ واقعی ، به محیطِ زندگی ما ، تربیت و تلاشِ فردیِ ما برای دونستن و تغییر در جهت انساﻥِ بهتر شدن بستگی داره ...
این که تن به هرکاری ندیم ، بى عُرضگى نیست
اصالتِ عزیز ، اصالت ...
حتی اگه عده ای ما رو متهم به بی عُرضگی کنند و خودشون رو زرنگ بدونن !